Het is al een poosje geleden dat ik voor het laatst iets schreef op mijn blog. En dat heeft een hele goede en bijzondere reden. Eindelijk kan ik dit bijzondere, en wat mij betreft magische, nieuws met jullie delen… Een paar dagen na mijn laatste post kwam ik er namelijk achter dat er iets heel magisch in mijn buik groeit… In maart (of misschien april) volgend jaar verwachten wij een (dreuzel)kindje! Wat mij betreft is dit toch wel het meest magische dat ik ooit zal meemaken. In mijn buik groeit een kindje en klopt het hartje van een nieuw leven – dat is toch net tovenarij! Uiteraard mag dit nieuws daarom ook niet ontbreken op mijn blog! Het leek mij leuk om jullie mee te nemen in de afgelopen maanden. Lees je mee?
Een lang gekoesterde wens die in vervulling gaat…
Met inmiddels alweer bijna 26 weken op de teller, komt de ontmoeting met ons magische wondertje steeds dichterbij. Ik heb al een prachtig babybuikje en we hebben alle spannende onderzoeken en mijlpalen inmiddels op zak. Wat dat betreft hebben we de spannendste periode achter de rug. Alhoewel, nu het derde trimester nadert, zit er ook weer een hele spannende periode aan te komen. Namelijk die van de bevalling! Sodeknetter, dat voelt nog zo ver weg, maar tegelijkertijd is het ook al zo dichtbij! We weten inmiddels ook al wat het geslacht is van ons kindje. Maar of het een kleine Harry of Hermelien wordt, houd ik nog even voor mezelf.
Ik kan niet anders dan verwonderd zijn door het hele proces. Het voelen van die eerste schopjes, de verbazingwekkende groei van mijn buik, en het besef dat binnenkort ons kleine wonder onze wereld zal verrijken. Het is een mix van emoties die niet gemakkelijk in woorden zijn te vatten.
Twee streepjes
Halverwege juli kwam ik er op een doodgewone maandagochtend (vlak voordat ik naar mijn werk zou gaan) achter dat ik zwanger was. Sodeknetter! Dat had ik nog helemaal niet verwacht. Eigenlijk deed ik de test alleen maar zodat ik wist dat ik die dag of de volgende dag ongesteld zou worden. Het was dus nog wel vroeg om te testen en daarom twijfelde ik aan de betrouwbaarheid. Daarnaast was het een goedkope Action test, waardoor ik mezelf bleef wijsmaken dat de test waarschijnlijk niet betrouwbaar was. Maar een tweede streepje was toch echt wel heel duidelijk zichtbaar. Halsoverkop ging ik naar mijn werk, wetende dat ik mij de rest van de dag natuurlijk totaal niet kon focussen. Nog steeds niet helemaal overtuigd van wat er die ochtend was gebeurd, besloot ik in mijn lunchpauze een dure Clearblue test te halen. Ik besloot die aan het einde van de dag te doen, vlak voordat ik weer naar huis zou gaan. Terwijl ik stiekem op de wc de test deed (wat overigens vreselijk raar voelde vanwege de locatie), was er binnen enkele seconden een heel duidelijk plusje te zien. Zou het dan toch?! Langzaam begon het besef in te dalen en terwijl ik al trillend mijn spullen inpakte om weer naar huis te gaan, dacht ik na over hoe ik het mijn vriend zou gaan vertellen. Onderweg naar huis besloot ik langs de Bruna te gaan waar ik het boekje “Help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt” van Kluun haalde. Ik vroeg de vrouw achter de balie of ze twee plakbandjes had voor mij en plakte de Clearblue test er provisorisch op vast.
Thuis gekomen ging ik op de bank zitten. ‘Lieverd,’ zei ik, ‘zou jij alsjeblieft uit mijn werktas mijn telefoon even willen pakken?’ Vriendlief stond op en liep naar de eettafel. Een poosje bleef het stil. Ik tuurde voorzichtig om het hoekje van de kast en zag hem verwonderd naar de test staren. ‘Wat is dit?’ wilde hij weten. Ik keek hem glunderend aan. ‘Ik ben zwanger!’ zei ik. Het duurde enkele seconden voor het besef er was, maar we waren allebei door het dolle heen.
Het was slechts twee maanden geleden dat we besloten dat ik zou stoppen met mijn anticonceptie en dit was slechts de tweede cyclus die sinds die tijd verstreken was. Het was dus vrijwel direct raakt, waardoor we een beetje verwonderd en verrast waren. We hadden het gewoon niet zo snel verwacht!
Op een roze wolk
De eerste weken nadat ik erachter kwam dat ik zwanger was, stond de tijd voor mijn gevoel bijna stil. Ik telde de dagen naar de eerste echo af. Dat duurde maar en dat duurde maar. Uit nieuwsgierigheid hadden we met acht weken een vitaliteitsecho laten doen omdat we niet langer konden wachten. Het voor het eerst zien van een kloppend hartje is echt een magisch gevoel. Maar ook al had ik een echo foto mee naar huis gekregen, ik kon nog steeds amper geloven dat ik écht zwanger was. Ik had zo weinig zwangerschapskwaaltjes dat ik mij alles behalve zwanger voelde – haha! Ik ben me ervan bewust dat ik mij heel erg gelukkig mag prijzen dat ik geen last heb gehad van misselijkheid en andere narigheid. Dat ben ik ook! Ik heb een redelijk (ik zeg redelijk, want een zwangerschap blijft natuurlijk altijd spannend!) zorgeloos eerste trimester gehad.
Toch kwaaltjes?
Tot een week of 19 van mijn zwangerschap verliep alles zoals het zou moeten. Weinig klachten en alle spannende onderzoeken waren goed. Maar toen… op een ochtend dat ik naar mijn werk fietste, kreeg ik een klein fietsongeluk waardoor het stuur in mijn buik klapte. Dat was even schrikken natuurlijk, gelukkig was met de baby alles goed. En na wat spierpijn herstelde ik gelukkig snel. Maar vanaf dat moment begon ik wel een beetje te sukkelen met mijn gezondheid. Niet veel later verloor ik steeds mini beetjes bloed en nadat ik bij de huisarts was geweest bleek ik een urineweginfectie te hebben. No biggy, want ik had er gelukkig weinig last van. Helaas bleef na een antibioticakuur het bloedverlies aanhouden en moest ik naar het ziekenhuis voor uitgebreider (inwendig)onderzoek. Alles werd grondig bekeken, van het vruchtwater tot de placenta, de baarmoedermond en natuurlijk mocht ik ook weer even kijken naar ons wondertje. Met de baby was alles goed! Wat een opluchting! De oorzaak voor het bloedverlies is nog steeds een beetje een raadsel. Ze denken dat mijn baarmoedermond extra gevoelig is en daardoor snel bloed (bijvoorbeeld als de baby er tegenaan schopt).
Aftellen tot de komst van ons kleine wonder
Nu deze onderzoeken weer achter de rug zijn en alles vooralsnog goed gaat met ons kindje, kan ik mij weer wat meer ontspannen en geniet ik volop van het zwanger zijn! De kerstdagen staan voor de deur en ik ben me er maar wat bewust van dat dit de laatste kerst met ons tweetjes is en daar wil ik nog even heel bewust en intens van genieten. Dus dat doen we! Ondertussen wordt het ook wel een beetje tijd om ons te gaan voorbereiden op de komst van ons nieuwe gezinslid en zijn we bezig om alles aan kant te maken voor ons kleintje verschijnselt. Zo zijn we druk bezig om de babykamer klaar te maken. We hebben geschilderd en behangen en we hebben de meubeltjes al uitgezocht. Het is vooral nog een kwestie van wachten tot alles geleverd wordt, de meubels in elkaar zetten en de kamer verder inrichten. En oh ja, laten we ook de praktische zaken niet vergeten. Zoals hydrofiele doeken, luiers en billencreme. Dat moet allemaal nog gekocht worden.
Gelukkig hebben we hier ook nog wel even de tijd voor, maar stiekem tel ik ook al een beetje af naar de komst van ons kleine wonder. Ik ben zo nieuwsgierig hoe ons kindje eruit zal zien! Eerst nog maar even genieten van ons leven met zijn tweetjes als pasgetrouwd stel. Ik koester dan ook elk van deze momenten, wetende dat ons leven binnenkort een prachtige verandering zal doormaken.